Contos de taberna 5

O RETRETE ASASINO (OU ESCREPCION FATAL)

 

 

Era un xelido dia de nadal.Nunha cafeteria (omito o nome por non facer publicidade) atópabase Raimundo Estévez cossus, de profesión contable e residente na rua do Vilar en Santiago, tomando o seu cafelito matutino; de supeto lembrou que non escretara ó sair da casa, os seus ollos encendéronse; non podia ir na oficina, se queria o aumento de soldo tiña que deixar ofigado derriva da mesa.

   Correu cara o retrete do establecemento, ó entrar foi invadido por un abafante cheiro a revoltos seguido dun son que identificou como o ruido das vellas cañerías de chumbo. Baixou os seu pantalón de Adolfo Domínguez e sentouse na taza ( perdoade xa fixen propaganda) para erguerse como unha chispa para a mesma velocidade  retirar os calzons, de novo co cu no retrete comenzou a sua escrección (acompañada polo que oin dunha suave micción) ; cando xa remataba sinteu que algo turraba del cara a baixo , el turrou para arriva con todas as suas forzas e non lograba safarse do co suxeitaba, agarraosue da cadea e a auga fixo que se poidese ceivar do seu perigoso enemigo ,pero tal era a forza que puso no seu empeño que non puido evitar bater contra da porta e caer o chan ca testa fendida,o brazo meteuno xusto no vurato do vater, que sen piedade cerrouse de riva de si mesmo arrincandolle o brazo o sufrido ellector.

   O sangue cubría as paredes,a taza saltou sobor dun pé do desgraciado, Estévez que para librarse do asesino turrou de nobo da cadea , o vater soltouno o tempo que emitía un láio de door. O sangue cubria as paredes, a taza e o corpo do oficinista; o retrete comenzou a cuspir aquela auga que lle facia tanto dano, algunha caeu sobor do bandullo do señor cossus, e resultou ca auga non era tal , era acido e comenzou a abrir un enorme boquete naquel orondo fulano, boquete polo cal sairon as tripas. O retrete case recuperado, comenzou de nobo a chuchar o pe de Raimundo , este ultimo suxeitando as tripas ca sua man turrou da cañería sabendo que xa non tiña posibilidade de se salvar; e o acido comenzou a brotar dela e coemenzou a desfacer tamen os dous ribais.

   Cando Andoni Odol Ahula (viaxante e residente en Alsasua) foi mexar, non atopou o retrete, ali so habia unha mestura de sangue,visceras, sesos e louza; asi que o unico que fixo foi vomitar, por que aquel home non estaba afeito a aquelas sangrias.

  

¿Gustouvos o conto?

 

-. Non nos hiva a gustar, mañan xa yo conto a muller para que yo conte os rapaces antes de ir durmir.

Inda que nadie o queria recoñecer a historia si que daba un pouco de medo, e mais a inda que medo noxo, algun dos que tiñan pensado visitar o escusado prefiriron aguantar un anaco máis. Xa poucos quedaban por contar algun conto, pero todos se animaran a facelo, Antonio fixo calar a todos, dispuxo unha rolda gratis, apagou algunha luz e empezou a falar amodiño, o naris vermello daballe un ton estrano na penumbra na que se atopaba.- Escoitademe carallo, escoitademe que vouvos contar  un conto de medo dos de verdade, non maricalladas, ides esterreciros de medo.- Alguen rieu e el fitouno coa cara que lle puña os morosos, o atrevido calou de contado.